திருக்குறள் முழுவதும் ஒரே எழுத்தாளரால் எழுதப்பட்டதா என்பது ஒரு கேள்வி. ஏனெனில் முதல் குறளான “அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி பகவன் முதற்றே உலகு” என்ற குறளில் காணப்படும் மொழிநடை, பாஷை ஒழுங்கு, தத்துவப் பார்வை, பிரபஞ்சச் சிந்தனை போன்றவை அதன் பிறகு வரும் பல குறள்களில் இல்லை. சில குறள்கள் சமயக் கருத்துக்களைச் சொல்கின்றன, சில குறள்கள் தர்மம், பாவம், புண்ணியம், அந்தணர், அடியார், நரகம், சொர்க்கம் என மதமயமான வார்த்தைகளை கொண்டு பேசுகின்றன. வள்ளுவர் பேசும் வகை அதுவா என்பதிலேயே கேள்வி எழுகிறது. ஒரே கவிஞர் எழுதியிருப்பதாக நாம் சொல்வதற்காக மொழியியல் அடையாளங்கள், சொல் உச்சரிப்புகள், புணர்ச்சிச் சீரமைப்புகள், கவியியல் ஒழுங்குகள் எல்லாம் தொடர்ச்சியாக இருப்பது அவசியம். ஆனால் இங்கு அவை இல்லை. ஒருசில குறள்களில் மட்டுமே அந்த உயர்தர நடை உள்ளது. சில குறள்கள் மிகவும் பொருளற்ற அமைப்புகளில் உள்ளன.
இந்த இடையே பாரதிதாசன் போன்றோரும், பெரும் பண்டிதர்களும் சில குறள்கள் பின்னாளில் சேர்க்கப்பட்டிருக்கலாம் என்கிறார்கள். பரிமேலழகர் உரையில் கூட 1330 குறள்கள் அனைத்தும் இல்லை. அவர் சிலவற்றைத் தவிர்க்கின்றார். அதேபோல் மனக்குடவர் உரை, கல்லாடம் உரை ஆகியவற்றிலும் குறள்களின் எண்ணிக்கை மாறுபடுகிறது. இது என்ன செய்கிறது என்றால், திருக்குறள் என்பது ஒரே சமயத்தில், ஒரே எண்ணத்துடன் எழுதப்பட்ட முழுமையான நூல் அல்ல; அது ஒருவேளை திருவள்ளுவரின் சில குறள்களும், பின்னாளில் அவரது பெயரில் சேர்க்கப்பட்ட குறள்களும் கொண்ட ஒரு தொகுப்பு நூலாக இருக்கலாம் என்ற சந்தேகத்துக்கு வழி ஏற்படுத்துகிறது.
அதேபோல், இதில் ஒரு சூழ்ச்சி நடந்திருக்க வாய்ப்பு இருக்கிறது. குறிப்பாக சமயப் போராட்டங்கள், மதவாதக் கட்டமைப்புகள், வேதத்தின் தமிழாக்கம், பக்தி இயக்க வரலாறு ஆகியவை தமிழ்ச் சமூகம் மீது பலமான தாக்கங்களை ஏற்படுத்திய காலத்தில், வள்ளுவர் போல் பிரபஞ்சத் தத்துவக் கவிஞரின் பெயரில் சில சமயக் கருத்துக்களைச் சேர்க்கும் முயற்சிகள் நடந்திருக்கலாம். அத்துடன் இது ஒரு அறிவுத் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் வகையில் நிகழ்ந்திருக்கக்கூடும். சமயத்தையே ஆதரிக்கும் குறள்கள், ஒழுக்க வழிகளுக்கு பதிலாக பயமும் பரிசும் அடிப்படையாக்கும் குறள்கள், மனிதரை அதிகாரத்திற்குள் கொண்டு வர முயலும் கூற்றுகள் ஆகியவை பின்னாளில் ஏதேனும் ஒரு பிராமண நிலைத்தன்மையோடு சேர்க்கப்பட்டிருக்கலாம் என்ற சந்தேகம் எழுகிறது.
இதற்கு ஆதாரமாக நாம் பார்க்கக்கூடியவை பழைய கைப்பிரதிகள். ஆனால் அந்த பழைய நூல்களும் விருப்பத்திற்கு ஏற்றவரை மாற்றப்பட்டிருக்கலாம். முதற்கதிப்புகள் அல்லது கைப்பிரதிகள் எல்லாம் முற்றிலும் ஒரே மாதிரியாக இல்லை. பிரிட்டிஷ் நூலகம், தஞ்சாவூர் சரஸ்வதி மகால் நூலகம், புதுச்சேரி ஆய்வுவளம் ஆகிய இடங்களில் உள்ள சில நகல்கள், திருத்தப்பட்ட பதிப்புகளாகவே அழைக்கப்படுகின்றன. உண்மையான மூல திருக்குறள் எங்கு இருக்கிறது என்பது பற்றி எந்த ஆய்வும் தற்போது முழுமை அடையவில்லை. அதற்கான முயற்சிகளும் மிகக் குறைவாகவே உள்ளன.
இதிலேயே சில தமிழியலாளர்கள் மற்றும் மொழியியல் ஆய்வாளர்கள் சுட்டிக்காட்டும் முக்கியக் கூறு என்னவென்றால், திருக்குறளில் இடைச் சொற்கள் உண்டு என்பது. குறிப்பாக, தர்ம, பாவம், நரகம், அந்தணன், அடியார் போன்ற வார்த்தைகள் வள்ளுவரின் பகுத்தறிவுச் சிந்தனைக்கு எதிராகச் செயல்படுகின்றன. ஆகவே இந்தக் குறள்கள் பின்னாளில் ஏதோ ஒரு வகையான மதவாத சூழ்ச்சியின் கீழ் சேர்க்கப்பட்டிருக்கக்கூடும். இது ஒரு தனிப்பட்ட கற்பனையல்ல, ஏற்கனவே பாரதிதாசன், ஜெர்மன் ஆய்வாளர் ஹெர்மன் டீகன், காமில் ஸ்வெல்பில் போன்றோர் முன்வைத்துள்ள வாதங்களுடன் ஒத்திருக்கிறது.
இதற்கு இன்னும் பல உதாரணங்களை மொழியியல் அடிப்படையில் சுட்டிக்காட்டலாம். ஆனால் இங்கே சொல்ல வேண்டியது – இந்த நூல் திருவள்ளுவரின் முழுமையான பதிப்பு அல்ல, அந்த பதிப்பு எங்கிருக்கிறது என்பது தெரியாத நிலை, இன்று நம்மிடம் உள்ள குறள்கள் அனைத்தும் ஒரே நிலைத்த எழுத்து நடை மற்றும் எண்ணோட்டத்துடன் இல்லை என்பது போன்ற உண்மைகள், அதை தொகுத்த பின் கால சமூகங்களின் வரலாறு, சூழ்ச்சி, மற்றும் இலக்கிய அதிகாரம் குறித்த சந்தேகங்களை உறுதிப்படுத்துகின்றன.
ஆகவே, நாம் திருக்குறளை விமர்சிக்கவில்லை. மாறாக, திருக்குறளின் உண்மை வடிவம் எது என்பதை கண்டறிய முயல்கிறோம். உண்மையான குறள்கள் எவை, பின் காலத்தில் சேர்க்கப்பட்ட குறள்கள் எவை என்பதை தனித்தனி மொழியியல் மற்றும் தத்துவ அடிப்படையில் ஆராய வேண்டும். இது திருவள்ளுவரின் பேரை பாதுகாக்கும் ஒரு உண்மைப் போராட்டமாகவே அமையும். ஏனெனில் திருவள்ளுவர் பிறரால் குறைக்கப்பட்டு விட்டார். அவரது எழுத்துக்கள் பிற கருத்துக்களால் மூடப்பட்டு விட்டன. அதை மீட்டெடுப்பதே உண்மையான தமிழ்க் கடமை.