ஈரான் என்றாலே இன்று ஷியா இஸ்லாமியர்கள் என்பதே உலகக் கருத்து. ஆனால் அதற்கு முன்னர், அவர்கள் ஒரு நேரத்தில் பாரசீகர்கள் (Persians) என்றழைக்கப்பட்ட, சிறந்த நாகரீகத்தையும், அறிவியலையும் கொண்ட, சோராஸ்டிரிய மதத்தை பின்பற்றியவர்களாக இருந்தனர். இந்த பாரசீகர்கள், இந்திய பார்ப்பனர்களுடன் தொடர்புடைய ஆரிய இனக்குடும்பத்திலிருந்து வந்தவர்களாகும்.
கிமு 2000–1500 காலப்பகுதியில், மத்திய ஆசியாவின் ஸ்தேப் பகுதியில் இருந்த இந்தோ-ஐரோப்பிய இனக் குழுக்கள் புலம்பெயர்ந்து, ஒரு கிளை மேற்கே சென்றது — பாரசீகமாக உருவானது (இன்றைய ஈரான்), மற்றொரு கிளை கிழக்கே வந்தது — இந்தியாவில் வேதம், சமஸ்கிருதம், யாகம், வர்ணம், ராமாயணம், மகாபாரதம் போன்ற வேத கலாச்சாரங்களை உருவாக்கியது. அவர்கள் தான் இன்று பார்ப்பனர்கள் என அழைக்கப்படும் வேத ஆரியர்கள்.
இருவரும் ஒரே குடும்பத்தில் இருந்தாலும், பருவ காலம், நிலப்பரப்பு, அரசியல், வேளாண்மை, மற்றும் பகைமை சார்ந்த காரணங்களால், அவர்கள் வாழ்வியல் முறைகள் முற்றிலும் மாறின. பாரசீகர்கள் சோராஸ்டிரிய மதத்தை ஏற்றனர், அதன் மூலமாக நன்மை-தீமை பற்றிய தத்துவங்கள், அக்னி வழிபாடு, தூய்மை வழிகள் ஆகியவற்றை வளர்த்தனர். வேத ஆரியர்கள், யாகம், வேதம், வர்ண அமைப்பு ஆகியவற்றை உருவாக்கினர்.
ஆனால் கிபி 651இல், அரபு முஸ்லீம் படைகள் சாஸனிய பாரசீக பேரரசை வீழ்த்தியது. அதன் பிறகு கட்டாயமான இஸ்லாமாக்கம் நிகழ்ந்தது – வரிவிதிப்புகள் (ஜிஸ்யா), மையர்பட்ட மத அடக்குமுறைகள், சமூக அழுத்தங்கள் மூலம், மக்கள் தங்களின் பழைய மதத்தைத் துறந்து, இஸ்லாத்தை ஏற்க நேர்ந்தது. ஆரம்பத்தில் சுன்னியாக இருந்த ஈரான், 16ஆம் நூற்றாண்டில் சஃபவி பேரரசின் கட்டாய உத்தரவால், ஷியா இஸ்லாமாக முற்றிலும் மாறியது.
இந்த மாற்றம், ஒரு பாரம்பரிய அழிவையும், கலாச்சார முறிவையும் கொண்டு வந்தது. சோராஸ்டிரியம் நிரந்தரமாக ஒதுக்கப்பட்டாலும், அதன் ஒளி ஈரானிய கலை, கவிதை, இசை, அறிவியல், மருத்துவம், கட்டடக்கலை ஆகியவற்றில் இன்னும் மினுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது.
இதேபோல், பார்ப்பனர்களும் அந்த ஆரிய வரலாற்றில் இருந்து பிரிந்து இந்தியா வந்தவர்கள். ஆனால் அவர்கள் இங்கே தங்களை கடவுளின் பிரதிநிதிகளாக நிறுவிக்கொண்டு, “பிறரெல்லாம் கீழ்த்தரமா இருக்க வேண்டும்” என்ற சிதைந்த கொள்கைகளை நிறுவினார்கள். இது ஏழை மக்களையும் பெண்களையும் அடிமைகளாக மாற்றிய ஒரு மத அடிமைத்தனத்தை உருவாக்கியது. அதேபோல், ஈரானிலும் ஒரு நேரத்தில் “ஈரானியர் அல்லாதவர்கள் தீயவர்கள்” என்ற மதக் கட்டமைப்பில் பலர் ஒடுக்கப்பட்டனர்.
இப்போது திரும்பவும் பார்ப்போம், இஸ்ரேல் – ஈரான் மோதலை. இது வெறும் நாடுகளுக்கிடையே ஏற்பட்ட போரல்ல; இது அறிவுசார் தேசநினைவு மற்றும் மத அடிமைத்தனம் இடையே நிகழும் முரணாகும்.
இஸ்ரேல் என்பது ஒரு யூத தேசியமாகும். அதன் அரசியலும், மதமும், சட்டமும், யூதத் தர்மத்தின் அடிப்படையிலேயே இயங்குகிறது. ஆனால் அந்த யூத தர்மமும், தம் இனமே பரிசுத்தம், பிற இனமே பாவி என்கின்ற ஒரு மூடவாத மனப்பான்மையில் நிலைத்து இருக்கிறது.
651ஆம் ஆண்டு சாசனிய பேரரசு வீழ்ந்ததும், பெர்சிய மக்கள் இஸ்லாமிய அடிப்படைகளில் மாற்றப்படத் தொடங்கினார்கள். இது சக்தி மற்றும் கட்டாயத்தின் வழியிலேயே நடந்தது. முதலில் சுன்னி இஸ்லாம் வந்தது. பின்னர் சியா இஸ்லாம் வலுப்பெற்றது. இன்று ஈரான் ஒரு ஷியா இஸ்லாமிய நாடு.
மற்றொரு பக்கம், யூதர்கள் வரலாற்று ரீதியாக மேசொபொத்தேமியா, எகிப்து, பாபிலோன், கானான் போன்ற இடங்களில் பரவியிருந்த ஒரு பழங்கால சமுதாயம். ஆனால் தாங்கள் தேவனால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மக்கள் என்று நம்பியதால், எப்போதும் தனித்துவ சிந்தனையுடன் வளர்ந்தனர்.
அவர்கள் தற்போதைய இஸ்ரேலுக்கு வந்தது, 19ஆம் நூற்றாண்டில் சயோனிஸம் எனும் இயக்கத்தின் வழியாக. பிலஸ்தீனில் யூதர்களுக்கான ஒரு நாடு உருவாக வேண்டும் என்ற கோரிக்கையால், ஐரோப்பா, ரஷியா, யேமன் உள்ளிட்ட நாடுகளில் இருந்து யூதர்கள் அங்கு குடியேறினர். 1948ஆம் ஆண்டு, இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, ஐக்கிய நாடுகள் சபை வழியாக இஸ்ரேல் நாடாக அறிவிக்கப்பட்டது. இதனால் பல அரபு நாடுகள் எதிர்ப்பு தெரிவித்தன.
ஈரானும் அந்த அடிப்படையிலேயே 1979 இஸ்லாமிய புரட்சிக்குப் பிறகு, இஸ்ரேலை எதிர்த்த நாடாக மாறியது. அதற்கு முன், ஈரானுக்கும் இஸ்ரேலுக்கும் நட்பு உறவுகள் இருந்தன. ஆனால் சியா மத அடையாளத்தைத் தக்கவைக்க வேண்டும் என்ற உள்நாட்டு அரசியல் சூழ்நிலையில், ஈரான், யூத இனத்தின் பேரரசு வடிவமாக பார்க்கும் இஸ்ரேலை வெளிப்படையாக எதிர்க்கத் தொடங்கியது.
இந்த மோதல் மத அடிப்படையில் துவங்கியது போல் தோன்றினாலும், பின்னாளில் அரசியல், மத்திய கிழக்கில் பிராந்திய ஆதிக்கத்திற்கான போட்டியும் இந்த பகைக்கு ஒரு காரணம். ஈரான், சிரியா, லெபனான் (ஹிஸ்புல்லா), மற்றும் காசா (ஹமாஸ்) போன்ற குழுக்களுக்கு ஆதரவு அளிப்பதன் மூலம், இஸ்ரேலின் பாதுகாப்பிற்கு அச்சுறுத்தல் விடுப்பதாக இஸ்ரேல் கருதுகிறது. மறுபுறம், இஸ்ரேல் அமெரிக்காவுடன் நெருங்கிய உறவு வைத்திருப்பதும், ஈரானின் அணுசக்தி திட்டத்தை எதிர்ப்பதும் ஈரானை சீண்டி வருகிறது.
- மனித உயிர்களை அழிக்கும் அளவுக்குப் பகை மாறியது ஏன்?
இரு தரப்புக்கும் இடையிலான பரஸ்பர அவநம்பிக்கை, அச்சுறுத்தல் உணர்வு, தீவிரமான சித்தாந்த வேறுபாடுகள், மற்றும் பிராந்தியத்தில் அதிகாரத்திற்கான போட்டி ஆகியவை இந்த பகையை மனித உயிர்களைக் காவு வாங்கும் ஒரு மோதலாக மாற்றியுள்ளன. இரு நாடுகளும் தங்களைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளவும், எதிராளியின் ஆதிக்கத்தை எதிர்க்கவும் ஆயுதப் படைகளை வலுப்படுத்தி வருகின்றன. ஒவ்வொரு தரப்பும் தங்கள் செயல்களை “தற்காப்பு” என்று நியாயப்படுத்துகின்றன, இது மோதலை மேலும் தீவிரப்படுத்துகிறது. அரசியல் தலைவர்களின் ஆக்ரோஷமான அறிக்கைகள், ஊடகப் பிரச்சாரங்கள், மற்றும் குழுக்களுக்கு இடையிலான தொடர்ச்சியான தாக்குதல்கள், வெறுப்பு மற்றும் அச்சத்தை வளர்க்கின்றன.
போரினால் ஏற்படும் விளைவுகள் மற்றும் தீர்வு
இந்த மோதலால் இரு நாடுகளுக்கும், ஒட்டுமொத்த உலகிற்கும் கடுமையான விளைவுகள் ஏற்படும்.
- மனித அழிவு மற்றும் மனநிலை:
போரின் முதன்மையான மற்றும் மிக மோசமான விளைவு மனித உயிர்களின் இழப்பு. இது குடும்பங்களைச் சிதைத்து, சமூகத்தில் ஆறாத வடுக்களை ஏற்படுத்தும். மக்கள் நிரந்தரமான அச்சம், மன உளைச்சல், கோபம், மற்றும் அவநம்பிக்கை ஆகியவற்றால் பாதிக்கப்படுவார்கள். காயமடைந்தவர்கள், ஊனமுற்றவர்கள், மற்றும் அகதிகள் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கும். - போர் சுற்றுச்சூழல் பேரழிவை ஏற்படுத்தும். நகரங்கள் அழிந்து, உள்கட்டமைப்புகள் சேதமடையும். தொழிற்சாலைகள், எண்ணெய் வயல்கள், மற்றும் ராணுவத் தளங்கள் மீதான தாக்குதல்கள் காற்று, நீர், மற்றும் நில மாசுபாட்டை ஏற்படுத்தும். விவசாய நிலங்கள் அழிந்து, உணவுப் பற்றாக்குறை ஏற்படும்.
- இரு நாடுகளின் பொருளாதாரமும் கடுமையாகப் பாதிக்கப்படும். வர்த்தகம், முதலீடுகள், மற்றும் சுற்றுலா ஆகியவை சரிவடையும். வேலைவாய்ப்பின்மை அதிகரிக்கும். போருக்கான செலவுகள் பெரும் நிதிச்சுமையை ஏற்படுத்தும். சர்வதேச அளவில் எண்ணெய் விலைகள் உயரும், இது உலகப் பொருளாதாரத்தைப் பாதிக்கும்.
- ஈரானின் அணுசக்தி வசதிகள் மீது தாக்குதல் நடத்தப்பட்டால் அல்லது அது அணு ஆயுதங்களை உருவாக்கினால், கதிர்வீச்சு பாதிப்பு ஏற்படும் அபாயம் உள்ளது. இது பிராந்தியத்திற்கும், உலகிற்கும் நீண்டகால சுற்றுச்சூழல் மற்றும் சுகாதார விளைவுகளை ஏற்படுத்தும்.
இந்த மோதலுக்குத் தீர்வு காண்பது கடினமானது, ஆனால் சாத்தியமற்றது அல்ல. மனித இனத்தின் மதிப்பீடுகள், இயற்கை வளங்களைப் பாதுகாத்தல், மற்றும் நாளைய தலைமுறையின் நலன் ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்ட அணுகுமுறை தேவை.
- போர் நிறுத்தத்திற்கு மிக முக்கியமானது இரு நாடுகளுக்கும் இடையே நேரடி மற்றும் நேர்மையான உரையாடலைத் தொடங்குவது. இது மூன்றாம் தரப்பு நாடுகள் அல்லது சர்வதேச அமைப்புகளின் உதவியுடன் நிகழலாம். பரஸ்பர அவநம்பிக்கையைப் போக்க திறந்த மனதுடன் பேசுவது அவசியம்.
- இரு நாடுகளும் மனித உயிர்களின் மதிப்பிற்கு முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும். போரைத் தவிர்த்து, மனிதாபிமான உதவிகள், மருத்துவ வசதிகள், மற்றும் அடிப்படைத் தேவைகளை உறுதி செய்ய வேண்டும். மக்களின் துயரத்தைப் புரிந்துகொண்டு அதைப் போக்க வழிவகை செய்ய வேண்டும்.
- மத்திய கிழக்கில் பிராந்திய பாதுகாப்புக்கான ஒரு விரிவான திட்டத்தை உருவாக்க வேண்டும். இதில் அனைத்து நாடுகளின் பாதுகாப்பு கவலைகளையும் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும். அணு ஆயுதப் பரவலைத் தடுத்து, பிராந்தியத்தில் ஆயுதக் குறைப்பு ஒப்பந்தங்களைச் செய்ய வேண்டும்.
பகைமையை நீக்கி, பொருளாதார ஒத்துழைப்பை வளர்ப்பது இரு நாடுகளுக்கும் நன்மை பயக்கும். இது வர்த்தகம், முதலீடு, மற்றும் சுற்றுலா மூலம் பரஸ்பர சார்புநிலையை உருவாக்கி, போருக்கான தூண்டுதல்களைக் குறைக்கும்.
- இன்றைய தலைமுறையின் முடிவுகள் நாளைய தலைமுறையின் வாழ்க்கையை வடிவமைக்கும். போரின் பேரழிவுகரமான விளைவுகளைப் பற்றி இளைய தலைமுறையினருக்குக் கற்பிக்க வேண்டும். அமைதி, சகிப்புத்தன்மை, மற்றும் பன்மைத்துவத்தின் மதிப்புகளைப் போதிக்க வேண்டும்.
- ஐக்கிய நாடுகள் சபை போன்ற சர்வதேச அமைப்புகள் இந்த மோதலைத் தீர்ப்பதில் ஒரு முக்கிய பங்கை வகிக்க வேண்டும். அமைதி முயற்சிகள், பேச்சுவார்த்தைகள், மற்றும் மனிதாபிமான உதவிகளுக்கு ஆதரவு அளிக்க வேண்டும்.
இன்று அவர்கள் செய்யும் இந்த போர் நிறுத்தம், நாளைய தலைமுறைக்கு அமைதி, பாதுகாப்பு, மற்றும் செழிப்பான எதிர்காலத்தை உருவாக்கும். மோதலுக்குப் பதிலாக ஒத்துழைப்பு, வெறுப்பிற்குப் பதிலாகப் புரிந்துணர்வு, அழிவிற்குப் பதிலாக ஆக்கம் ஆகியவை செழிப்பான மத்திய கிழக்கைக் கட்டியெழுப்ப உதவும். இந்த அழகான கிரகத்தில் மனிதர்கள் அனைவரும் அமைதியுடனும், சகவாழ்வுடனும் வாழ முடியும் என்ற நம்பிக்கையை இந்த மோதல் ஒரு சோதனையாக நமக்குக் காட்டுகிறது. அதற்கான பொறுப்பு நம் அனைவரிடமும் உள்ளது